Toon was de grote man achter het Rad van Avontuur. Want jawel, Nistelrode had al een Wheel of Fortune, ver voor Hans Kazan ermee begon op RTL4. Het stond tijdens de kermis op de muziekkiosk (waar nu de Rabobank staat). Goede doel: de missie. Hoofdprijs in 1958: een echte televisie. Uit krabbels maken we op dat een nieuw toestel 450 gulden kostte. De volgende gestencilde brief werd in mei 1958 huis-aan-huis bezorgd.
Geachte dorpsgenoten,
Zoals gij in Haalover hebt gelezen staat dit jaar het Rad van Avontuur in het teken van de t e l e v i s i e . Vorig jaar deed de shetlandpony het best, nu we een missionaris in ons midden hebben en dan wel televisie, geeft dat stoute verwachtingen. Wij hebben 1500 loten laten drukken.
Middels de bezorgers van Haalover stellen we U allen met de Pinksterendagen reeds in de gelegenheid loten te kopen. Van de echtheid van het televisie-apparaat kunt u zich bij mij aan huis overtuigen, met de kermisdagen natuurlijk op de kiosk.
We rekenen weer als andere jaren ’s zondags op de Middenstanders, ’s-Maandags op de K.A.B.ers en dinsdags op de leden van de N.C.B., en dit dan des avonds. Voor acht uur verwachten we weer de hulp van de Verkenners, de E.H.B.O., het gemengd koor en van allen die helpen willen.
Onze taak dit jaar is niet licht. Pater van de Rakt droomt van een tweedehands vrachtauto met stevige motor om door modder en over hobbelige ‘wegen’ hem van de ene dessa naar de andere te brengen. . Zijn gebied is te groot voor een fiets en een luxewagen maakt geen kans, omdat een missionaris op stap nogal een en ander mee moet kunnen nemen.
Als we dat klaar kunnen krijgen met de loten op het televisietoestel en de lotjes op het Rad, met a l l e r hulp ’t zal wel gaan.’’
Ant. v.d. Rakt
Promotor Haalover
= = =
Tot zover de brief. Ter toelichting:
We hebben het over de prehistorie van de tv. Dus antenne op het dak, één Nederlandse zender (Nederland 2 kwam in 1965, Nederland 3 in 1988), zwart-wit, geen afstandsbediening. In 1955 startte Swiebertje, in 1956 Pipo de Clown en het NTS Journaal. Die tijd dus. In 1956 mochten de verzuilde radio-omroepen ook tv gaan maken. In 1958 waren er al enkele honderdduizenden tv’s. Pakweg in 1 op de 30 huishoudens. En dat voor maar twaalf uur zendtijd voor alle omroepen samen.